Մի օր ընկերնեով որոշեցինք գնալ անտառ: Մենք շատ էինք լսել անառում գտնվող մի խրճիթի մասին, որտեղ իրականանում են բոլորի երազանքները: Երկար ման եկանք, բայց խրճիթը չէր երևում; Մութը ընկավ; Մենք մոլորվեցինք: Հանկարծ, մթության մեջ, հեռվում մի լույս տեսանք, լուսվորվեց դեպի այդ լույսը տանող ճանապարհը; Մենք շարժվեցինք լույսի ուղությամբ ու հասանք մի փոքրիկ խրճիթի մոտ: Ներս մտանք ու զարմացանք. ներսից խրճիթը այնքան մեծ, լուսավոր ու հարմարավետ էր: Մեզ դիմավորեցին մի խումբ երեխաներ, որոնք ապրում էին այդ խրճիթում: Մեզ թեյ հյուրասիրեցին ու պատմեցին իրենց մասին: Պարզվեց որ այստեղ ապրող երեխաները անտուն, ընտանիք չունեցող երեխաներն են որոնց փրկել էր խրճիթը սովից ու ցրտից: Այս կախարդական խրճիթում ուտելիքը երբեք չի պակասում, միշտ տաք է ու լուսավոր իսկ երեխաները այստեղ հոգատար են իրար հանդեպ, նվիրված ու երջանիկ:
Առավոտ մենք շուտ արթնացանք ու ետ գնացինք դեպի գյուղ: Չգիտեմ ինչ էին մտածում իմ ընկերները , բայց ես հասկացա մի բան — այս խրճիթը ամենից լավն էր աշխարհում; Չկա ավելի մեծ երջանկություն, քան ապրել մի մեծ, հոգատար ընտանիքում, ուր իշխում է սերը, հոգատարությունը, որտեղ քեզ լսում ու հասկանում են, հարգում ու պաշտպանում են:
Առաջադրանքներ
1. Ինչպե՞ս ընկերները գտան խրճիթը:
Նրանք քայլում էին անտառում և լույս տեսան իսկ հետո ճանապարնել լուսավորվեց և նրանք շարժվեցին դեպի լույսը։
2. Նկարագրիր խրճիթը:
Խրճիթը դրսից փոքր էր իսկ ներսից մեծ
3. Ովքեր էին ապրում խրճիթում:
Խրճիթում ապրում էին անընտանիք երեխաները։
4. Ինչ՞ու էր այդ խրճիթը ամենից լավը:
Որովհետև այդ խրճիթը կախարդական էր։
5. Գրի՛ր ընդծված բառերի հոմանիշները։
Մոլորվել-շվարել
զարմանալ-զմայլվել
հարմարվել-հարմար
հոգատար-խնամատար